-
1 pościg
m (G pościgu) 1. (pogoń) pursuit, chase- pościg samochodowy a car chase- w pościgu za czymś in pursuit of sth- natychmiastowy pościg immediate chase- ruszyć w pościg za złodziejem to give chase to a thief, to go in pursuit of a thief- w pościgu udział brało pięć wozów policyjnych there were five police cars in pursuit2. przen. pursuit- pościg za nowościami the pursuit a. quest for novelty3. (biorący udział w pogoni) pursuers- wymknąć się pościgowi to manage to evade one’s pursuers, to manage to give one’s pursuers the slip- wysłać a. zorganizować pościg to give pursuit* * *-gu, -gi; instr sg - giem; mchase, pursuit; (przen) pursuit* * *mi1. (= pogoń) chase; t. przen. pursuit; pościg policyjny police chase; pościg samochodowy car chase; policja natychmiast wszczęła pościg the police immediately gave chase; przerwać pościg give up l. abandon the chase; ruszyć w pościg set off in pursuit, give pursuit l. chase; w pościgu za czymś in pursuit of sth.2. (= ścigający ludzie) pursuers.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pościg
См. также в других словарях:
pościg — m III, D. u, N. pościggiem 1. blm «gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pogoń» Natychmiastowy pościg. Pościg za zbiegłym więźniem. Ruszyć w pościg za złodziejem. przen. Pościg za nowościami. 2. lm M. i «ludzie ścigający, goniący kogoś; pogoń» Roze … Słownik języka polskiego
